Venez écouter un des 6 contes proposé le long de la balade n°1 “La Haye du Roeulx”.
Cliquez ici pour retourner au descriptif du parcours balisé
Hameau de rouges terres
L’oie d’or
The Golden Goose / De gouden gans
 |
 |
|
| Version française | English version | Nederlandse versie |
L’oie d’or
Librement inspiré du conte de Wilhelm et Jacob Grimm
Le Nigaud était le troisième fils d’un riche paysan. Comme il était d’un caractère doux et facile, rendant service dès qu’on lui demandait, mais ne parlant guère, on le tenait chez ses parents en moindre considération que ses deux frères aînés, qui avaient beaucoup d’esprit, riaient fort et se faisaient valoir en toute occasion.
Un jour, l’aîné s’en alla dans la forêt pour y couper du bois. Sa mère lui donna, comme provisions, une belle omelette et une bouteille de vin, et il s’en alla. À peine arrivé dans la forêt, un petit vieillard tout vêtu de gris et se tenant assis sur un arbre coupé, lui dit :
– Bonjour, jeune homme. Permets-moi de te demander un service. Donne-moi donc un morceau de l’omelette que tu as dans la poche et laisse-moi boire un coup de ton vin. Il y a bien longtemps que je n’ai rien mangé ni bu. Le jeune homme répondit :
– Mille regrets, mais je n’en ai pas de trop pour moi.
Puis il s’éloigna et, arrivé dans une clairière, il commença à abattre du bois. Lui qui était d’ordinaire adroit à cette besogne, mania si mal sa hache que celle-ci lui entra dans le bras, et il dut revenir en hâte à la ferme pour se faire soigner.
– Puisque mon frère ne peut faire le travail, dit le deuxième fils, je vais le remplacer.
Il partit et rencontra le même vieillard habillé de gris. Le jeune homme lui répondit de la même manière que son aîné. Il fut blessé de la même façon et dût rentrer chez lui.
– C’est un véritable coup du sort, s’écria le père. Il faut pourtant que le bois soit coupé.
– Si vous voulez, père, fit timidement le Nigaud, je pourrais peut-être remplacer mes frères ?
– C’est impossible, tu n’es bon à rien. Si tes frères qui s’entendent au travail se sont blessés, que feras-tu, toi ?
– Permettez-moi au moins d’essayer.
– Après tout, vas-y si tu veux.
La mère lui donna une galette de maïs cuite à l’eau et de la bière devenue aigre. Il se mit en route et trouva dans la forêt le vieil homme vêtu de gris qui lui demanda, comme à ses frères, une part des provisions qu’il portait.
– Je n’ai qu’une galette de maïs et de la mauvaise bière. Mais, si ça te convient, asseyons-nous et mangeons !
Ils s’assirent et partagèrent la galette et la bière.
– Tu as un bon cœur, fit le petit vieillard quand le repas fut achevé, et je vais te faire un cadeau pour te remercier de ton amabilité. Dans la clairière où tu vas travailler se trouve un très vieil arbre. Abats-le ! Ses racines te gardent un trésor.
Et sur ces mots, le vieillard disparut. Le Nigaud se rendit à son travail et, désireux de contenter son père, il se mit à abattre des arbres. Jamais il n’avait manié la hache aussi facilement. Il besogna toute la journée et le bois s’amoncela autour de lui.
Tout à coup, comme le soleil déclinait, il se souvint du conseil du vieillard et chercha autour de lui l’arbre à abattre. C’était un orme centenaire tout vermoulu. Il était gros ; cependant, au premier coup de hache, il craqua et s’abattit.
Entre ses racines, la terre était meuble et il y plongea les mains. Il en ressortit une oie toute dorée. Ses plumes étaient faites d’un or si pur qu’elles éblouissaient comme un soleil. Il emporta sa trouvaille à la ferme et partagea les plumes de la belle oie dorée avec sa famille. Son entourage lui témoigna désormais du respect et la plus grande affection pour avoir fait preuve de générosité envers le vieil homme vêtu de gris et jamais plus personne ne l’appela le Nigaud.
The Golden Goose
Loosely based on Wilhelm and Jacob Grimm’s tale
Once, there was a rich farmer with three sons, and the youngest son was known as Dummling. As he was of a gentle and easy-going character, and always did as he was asked, but did not speak much, he was held in lower regard by his parents than his two elder brothers, who were very boisterous, laughed loudly, and showed off at every opportunity.
One day, the eldest son went into the forest to cut wood. His mother gave him a nice omelette and a bottle of wine for his journey, and he went on his way. He had barely arrived in the forest when a little old man dressed in grey and sitting on a felled tree said to him:
– “Hello, young man. May I ask you a favour? Give me a piece of the omelette you have in your pocket and let me drink some of your wine. It’s been a long time since I’ve had anything to eat or drink.” The young man replied:
– “I’m very sorry, but I don’t have very much for myself.”
Then he walked away and, when he came to a clearing, he began to chop wood. The oldest son, who was usually so skilled at this work, made a wrong stroke with his axe and it struck his arm, and he had to hurry back to the farm to be treated.
– “Since my brother can’t do the job,” said the second son, “I’ll take his place and chop some wood.”
He left and met the same old man dressed in grey. The young man replied in the same way as his older brother. He was injured in the same way as his brother and had to return home.
– “What a cruel twist of fate!” exclaimed the father. “But the wood must still be cut.”
– “If you like, father,” said Dummling timidly, “I could perhaps cut the wood instead of my brothers?”
– “That’s impossible: you’re no good at anything. If your brothers who are good at it got hurt, what’s going to happen to you?”
– “Let me at least try.”
– “Very well: off you go, if you want to.”
The mother gave him a steamed corn cake and some beer that had gone sour. He set off and found the old man dressed in grey in the forest, who had asked his brothers and now him for a share of the provisions he was carrying.
– “All I have is a corn cake and bad beer. But if you like, we can sit together and eat!”
They sat down and shared the cake and beer.
– “You have a kind heart,” said the little old man when the meal was over, “and I’m going to give you a gift to thank you for your kindness. In the clearing where you are going to work, there is a very old tree. Cut it down! Treasure awaits you in the roots of the tree.”
And with these words, the old man disappeared. Eager to please his father, Dummling went about his work and began to cut down trees. He had never wielded the axe so easily. He laboured all day and the wood piled up around him.
Suddenly, as the sun went down, he remembered the old man’s advice and looked around for the tree to cut down. It was a century-old elm riddled with woodworm. It was big; however, at the first blow of the axe, it cracked and fell down.
Among its roots, the earth was soft, and he plunged his hands into it and pulled out a golden goose. Its feathers were made of such pure gold that they dazzled like the sun. He took his discovery back to the farm and shared the feathers of the beautiful golden goose with his family. From then on, those around him showed him respect and great fondness for his generosity towards the old man in grey, and no one ever called him Dummling again.
De gouden gans
NAAR DE BOVENKANT VAN DE PAGINA
Losjes gebaseerd op het verhaal van Wilhelm en Jacob Grimm.
De domoor was de derde zoon van een rijke boer. Omdat hij een zacht en simpel karakter had, altijd dienstbaar was wanneer men hem dat vroeg, maar weinig sprak, stond hij bij zijn ouders minder in aanzien dan zijn twee oudere broers, die zeer geestig waren, luid lachten en zich bij elke gelegenheid lieten gelden.
Op een dag ging de oudste het bos in om hout te hakken. Zijn moeder gaf hem een lekkere omelet en een fles wijn mee als proviand en hij ging weg. Eens in het bos zei een kleine oude man, grijs gekleed en zittend op een omgehakte boom, hem:
– Hallo jongeman, sta me toe om je om een gunst te vragen. Geef me een stuk van die omelet in je knapzak en laat me wat van je wijn drinken. Het is lang geleden dat ik nog iets te eten of te drinken heb gehad. De jonge man antwoordde:
– sorry, maar ik heb amper genoeg voor mezelf.
Hij liep weg en toen hij op een open plek kwam, begon hij hout te hakken. Hij was dit werk gewoon, maar deze keer hanteerde hij zijn bijl zo slecht dat deze in zijn arm terechtkwam. Hij moest terug naar de boerderij om zijn arm te laten verzorgen.
– “Ik zie dat mijn broer het werk niet kan doen,” zei de tweede zoon, “ik zal in zijn plaats gaan.”
Hij vertrok en ontmoette dezelfde oude, grijs geklede man, die hem dezelfde vraag stelde. De jongeman antwoordde op dezelfde manier als zijn oudere broer. Hij blesseerde zich op dezelfde manier en moest terug naar huis.
– “Wat een toeval,” riep de vader uit. “We hebben echter hout nodig.”
– “Als u dit wilt, vader,” zei de domoor schuchter, “kan ik misschien de plaats van mijn broers innemen?”
– “Dat kan niet, je bent een nietsnut. Als je broers, die goed kunnen werken en handig zijn met de bijl, zich hebben verwond, wat zou jij dan kunnen doen?”
– “Laat me het toch proberen.”
– “Als je dat echt wilt, ga dan maar.”
De moeder gaf hem een in water gekookte maïskoek en wat bier dat zuur was geworden. Hij ging op weg en vond in het bos dezelfde grijs geklede oude man, die hem, net zoals aan zijn broers vroeg om een deel van de proviand die hij bij zich had.
– “Alles wat ik heb is een maïskoek en slecht bier. Maar, als je dat goed vindt, gaan we samen even zitten om te eten!”
Ze gingen zitten en deelden de koek en het bier.
– “Je hebt een goed hart,” zei de kleine oude man na de maaltijd. “Ik ga je een geschenk geven om je te bedanken voor je goedheid. Op de open plek in het bos waar je gaat werken, staat een heel oude boom. Kap hem om! Tussen de wortels zal je een schat vinden.”
Na deze woorden verdween de oude man. De domoor ging aan het werk en om zijn vader te plezieren begon hij bomen om te hakken. Hij had de bijl nog nooit zo gemakkelijk gehanteerd. Hij zwoegde de hele dag door en de houtstapels om hem heen groeiden zienderogen.
Toen de zon onderging, herinnerde hij zich plotseling de raad van de oude man en keek om zich heen op zoek naar de boom die hij moest omhakken. Het was een vermolmde, honderd jaar oude iep. Hij was groot, maar bij de eerste bijlslag kraakte de boom en viel hij om.
Tussen zijn wortels was de aarde zacht en hij dook er met zijn handen in. Hij haalde een gouden gans te voorschijn. De veren waren van zulk zuiver goud dat ze verblindden als de zon. Hij nam zijn vondst mee naar de boerderij en deelde de veren van de prachtige gouden gans met zijn gezin. Vanaf die dag toonden de mensen om hem heen respect en grote genegenheid voor zijn edelmoedigheid jegens de oude, grijs geklede man en niemand noemde hem ooit nog domoor.
NAAR DE BOVENKANT VAN DE PAGINA
Illustrations : Stéphanie Vander Meiren, Marjorie Vander Meiren.
Narration : Maud Pelgrims
Musiques originales : Yves Gourmeur «Tous droits réservés © Yves Gourmeur-SABAM»
Ce projet a vu le jour grâce à la collaboration entre le Centre culturel du Roeulx, l’Office du Tourisme de la Ville du Roeulx, la Ville du Roeulx, le soutien de la Wallonie et de VISIT Wallonia.
 |
 |
 |
 |
 |
